Vou decir unha simpreza que está por riba
da pureza azul de moitos versos
Mención ao Azul de Rubén Darío.
[…] hai homes
que teñen os beizos emporcados
con verbas de falsía
i o corazón podre polo odio,
i as maos pingando sangue,
i agachados, no fondo dos seus petos,
en vixía,
coitelos e pistolas asesinas.
O ceio é borrallento.
Avanzan as nubes como barcos.
Poema do vagabundo
Olla a ise home co seu fol ó lombo,
cos seus piollos,
coa súa barba de aramio,
cun can como San Roque,
co seu caxato,
cos seus calzós mendados,
co bandullo rachado pola fame.
Olla ben a ise home.
Pergúntalle si é home.
Pergúntalle polas Leises Sociales.
Pola producción das frábicas.
Pergúntalle a ise home
si, por casualidade,
ainda leva consigo a propia alma.
Pola noite
a terra é moura: ten medo i agoiros,
é a voz do lobo i a prumaxe dos corvos
[…] ave agoreira que pace carne humán.
BIBLIOTECA PÚBLICA MUNICIPAL DE NIGRÁN 