
Poemario de Augusto Casas, home dun gusto exquisito pola boa poesía, como demostra o feito de que escollera uns versos de Curros Enríquez para incluílos no comezo do seu libro:
Ai dos que levan na frente unha estrela,
ai dos que levan no bico un cantar!
A folla, o río, o corazón…
Entre ribeiras de treva
o meu ollar pide esmola…
A folla, man namorada,
co-a escuma do río xoga.
[…] a lama escura que sostén ao río…
[…] unha bágoa no aceno derradeiro
da tristura infinida…
[…] o vento aviva cada estrela acesa.
Ai, cinza señardosa en que m’aquezo!
Ai, brasa dos meus soños apagada!